Το όνομά τους προέρχεται από το λατινικό "per fumum", που σημαίνει "μέσω του καπνού". Προέρχεται από αρχαίες θρησκευτικές πρακτικές, όταν οι αρωματικές ρητίνες καίγονται σε βωμούς, ο αρωματικός καπνός θα φέρει προσευχές σε θεότητες και έτσι θα κερδίσει την ευνοϊκή τους θέση.

Αρωματικά έλαια και βάλσαμα χρησιμοποιήθηκαν εύκολα στην Αρχαιότητα. Στην Αίγυπτο, αρχικά χρησιμοποιήθηκαν μόνο για να εκτελέσουν θρησκευτικές τελετουργίες και τελετές κηδειών, και τα μυστικά της δημιουργίας συνθέσεων αρωμάτων ήταν γνωστά μόνο στους ιερείς. Μόνο αργότερα έφθασαν στο δικαστήριο του Φαραώ και στα σπίτια υψηλόβαθμων πολιτών. Χρησιμοποιήθηκαν επίσης στην ιατρική καθώς και για μπανιέρες και μασάζ.

Ξέρετε ότι ...

στον τάφο του Τουταγχαμών, που ανακαλύφθηκε το 1921, εντοπίστηκαν αγγεία με αρώματα που ακόμα μύριζαν παρά το γεγονός ότι ήταν ηλικίας 3.000 ετών.

Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι το άρωμα προέρχεται από τους θεούς. Χρησιμοποίησαν αρωματικά έλαια σε λουτρά και κατά τη διάρκεια τελετουργιών κηδειών. Θεραπευτική δύναμη και προστατευτικές ιδιότητες τους αποδόθηκαν. Με τη σειρά τους, οι Ρωμαίοι τις χρησιμοποιούσαν σχεδόν παντού και για όλα, επίσης για αρώματα ζώων (άλογα και σκύλους) και αντικείμενα καθημερινής ζωής. Προφανώς, ακόμη και κατά τη διάρκεια σημαντικών εορτασμών που οργανώθηκαν για το κοινό, αρωματικό νερό έρεε στα σιντριβάνια.

Στον πρώιμο Χριστιανισμό, η χρήση αρωμάτων απαγορεύτηκε επειδή βρέθηκαν πολύ δελεαστικές, αισθησιακές και αμαρτωλές. Ταυτόχρονα, τα αρώματα χρησιμοποιούνταν πολύ ανυπόμονα από τους μουσουλμάνους. Οι Άραβες ήταν πραγματικοί ειδικοί στη δημιουργία αρωμάτων. Ήταν ο περσικός γιατρός και χημικός Avicenna που τελειοποίησε τη διαδικασία απόσταξης, καθιστώντας την παραγωγή εκχυλισμάτων πιο αποτελεσματική. Δημιούργησε επίσης ροδόνερο, το οποίο κέρδισε γρήγορα απέραντη δημοτικότητα.

Στην Ευρώπη, τα αρώματα επέστρεψαν υπέρ του 12ου αιώνα, κυρίως χάρη στις Σταυροφορίες. Η δημοτικότητά τους αυξήθηκε σίγουρα κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης. Στη συνέχεια, η Ιταλία, δηλαδή η Βενετία και η Φλωρεντία, έγινε δύναμη αρωματοποιίας. Στη Βενετία άρχισαν να χύνεται πολύχρωμα γυάλινα μπουκάλια μέσα στα οποία χύνονται έτοιμες συνθέσεις. Οι μεγάλες γεωγραφικές ανακαλύψεις είχαν επίσης μεγάλη επίδραση στην ανάπτυξη της αρωματοποιίας. Οι αρωματικές πρώτες ύλες εισήχθησαν από μακρινά ταξίδια, π.χ. βανίλια, κάρδαμο και γαρίφαλα. Τον 17ο και 18ο αιώνα τα αρώματα κατέκτησαν τη Γαλλία. Στη συνέχεια ο Βερσαλλικός ονομάστηκε "αρωματισμένο γήπεδο" επειδή εκεί εμφανίστηκαν όμορφες αρώματα σε κάθε στροφή.

Το δεύτερο μισό του δέκατου ένατου αιώνα είναι η αρχή της σύγχρονης αρωματοποιίας. Νέες μέθοδοι για την απόκτηση αρωματικών φυτικών εκχυλισμάτων έχουν συμβάλει στην αύξηση της παραγωγής αρωμάτων - από άποψη ποσότητας και ποιότητας. Η ανάπτυξη της χημείας οδήγησε σε μια νέα επανάσταση στον κόσμο των αρωμάτων. Εμφανίστηκαν τα πρώτα συνθετικά υλικά, τα οποία καθιστούσαν τα αρώματα πιο προσιτά και φθηνότερα, και έδωσαν στους αρωματιστές σχεδόν απεριόριστες δυνατότητες. Νέες οικογένειες αρωμάτων έχουν επίσης εμφανιστεί. Τα αρώματα δεν είναι πλέον απλά μια αρωματική λύση. Έχει δοθεί προσοχή στην εμφάνιση μπουκαλιών, ετικετών και διαφήμισης. Έτσι, εμπλουτισμένο με νέες νότες αρωμάτων, σε ένα όμορφο περιβάλλον, που παράγεται σε μια όλο και μεγαλύτερη κλίμακα, τα αρώματα μπήκαν στον 20ο αιώνα, όπου είχαν μια ακόμη σημαντική συνάντηση - με μεγάλα σπίτια μόδας, δηλαδή haute couture. Ήταν τότε που δημιουργήθηκαν οι μεγαλύτερες εταιρείες αρωματοποιίας που είναι γνωστές σήμερα.

Μέχρι τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, τα αρώματα δημιουργήθηκαν κυρίως για γυναίκες. Μόνο μετά από αυτό αναπτύχθηκε η αγορά αρρένων αρωμάτων. Το Χόλιγουντ διαδραμάτισε μεγάλο ρόλο στην προώθηση της χρήσης αρωμάτων σε καθημερινή βάση, διαδίδοντας την εικόνα μιας αισθησιακής γυναίκας που πασπαλίστηκε με τα αγαπημένα αρώματα της. Σήμερα είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τη ζωή χωρίς όμορφες συνθέσεις αρωμάτων και η επιλογή τους είναι τόσο μεγάλη που σίγουρα όλοι θα βρουν τα αγαπημένα τους αρώματα.